Kwiaty - 229
wiersze wybrane + HISTORIA » NAJMILSZE » Kwiaty - 229
Kwiaty - 229
Były z nami od zawsze prawie od zarania
Kiedy nikt nie mógł myśleć o dekorowaniu
Ani o ozdabianiu swego otoczenia
Bo prymitywna wielce była wówczas ziemia
Jeśli zjeść się dawały wtedy bardzo dobrze
Człowiek zrywał je chętnie by nie cierpieć głodu
Jeśli zaś nie
To tylko dla plonu
Tolerowane były nie wadząc nikomu
Jednak też już od zawsze moc magiczną miały
Jaką różnymi sposoby ludzi doświadczały
Bo kiedy dziki samiec
Bardzo rozeźlony
Gotowy był zabijać
Wszystkich z każdej strony
To jeśli pośród kwiecia zobaczył ofiarę
Powstrzymywał drapieżne
Wobec niej zamiary
I kiedy już to zjawisko ktoś zaobserwował
Pomyślał by swe domostwo nimi dekorować
Co by i oko wszelkie urodą cieszyło
Jako i zagrożenie przykre odpędziło
Potem już łatwo poszło w człowieka zwyczajach
Który życzliwym swoim odpłacał to w czarach
Jakie wraz z pękiem kwiatów
Prezent stanowiły
Łagodząc wszem obyczaje
Aby świat był miły
Do dzisiaj moc tę tajemną kwiaty zachowały
Co zrównoważyć potrafią
Prezentów wór cały
I radość spowodować obdarowanemu
Podzięki uśmiech na twarzy
Dodając każdemu
Który z kolei także moc równie ma wielką
Uzdrawiając uśmiechem
Ludzką słabość wszelką
Dając razem z kwiatami cały pęk radości
Czynimy wszystko co piękne
Piękniejszym i zdrowszym
Nie żałujmy więc sobie i wszystkim kochanym
Magicznej siły zdrowienia
W kwiecie
Zaczarowanej
*