Sens istnienia - 757

Sens istnienia – 757

 Nie bójmy się oddać swego losu maszynom

 Swoją przyszłość w ich dyski

 Powierzyć bezduszne

 Bo choć istotnie od Boga duszy pozbawione

 To również z jego woli będą nam posłuszne

 Nawiążmy przyjaźń już teraz

 Zanim mózg im damy

 I samodzielność także ujętą w te ramy

 Jakie nam

 Ludziom myślącym rozum podpowiada

 By świat budować przyszłości

 Jakim mądrość włada

 To jest jedyna droga

 Nie zaś droga zwierząt

 Co jeno na ilości nie do pokonania

 Gwarantuje ciągłości

 Ich gatunku trwania

 Falując tą ilością od ściany do ściany

 Człowiek nie musi zniżać się do ich poziomu

 Nadmiarem rozrodu dając sobie trwanie

 Myśl bowiem potężna stawia nam wyzwanie

 W kosmosie znaleźć przyszłość

 Obowiązkiem siania

 Następnych pokoleń

 Tych co tutaj przyszli

 Jako forpoczty Boga nie tylko dla trwania

 Ale myślą potężną

 Świata zdobywania

 A potem zalążków dalszych rozsiewania

 Po krańce Wszechświata

 I to właśnie myśl nasza

 W dłonie elektronów sensownie ujęta

 Celem choć niewidocznym

 Do dzisiaj zaklętym

 Systemów

 Co drogę wskażą na kosmiczne święto

 Przy naszym udziale

*