Teoria wiersza – 502

 Musisz mieć coś ważnego do powiedzenia

 Serce otwarte pragnieniem aby na lepsze zmieniać

 I nie ważne co zmieniać

 Ważne aby na lepsze

 Gdziekolwiek się znajduje dla ludzi przyjazna przestrzeń

 Potem wybieraj melodię co bezgłośnie

Bo w sercu

 Zabrzmi jak dzwon przewodni

 Prowadzący przez ścieżki

 Którymi strofy twoje dążyć będą do celu

 Jaki bywa dostępny

 Niestety

 Dla niewielu

 Zadbaj też o logikę

 Sens tego co chcesz mówić

 By zrozumieć cię mogło bodaj najwięcej ludzi

 Jako

 Że bez nich wiersz twój

 Może i ładnym będzie ale jako ten kur na grzędzie

 Do lotu się nie zerwie

 Grzebieniem się pochwali pióra w ogonie nastroszy

 Ale zostanie kurakiem

 Co pewnie w rosole skończy

 Dbajcie więc o to poeci

By tworzyć orły – nie kury

 Bo tylko z orlą myślą

 Możecie wzlatać pod chmury

 Skąd widać obszary świata do naprawy – budowy

 Jakie poetów myślą

 Trafią wszystkim do głowy

 *

 Wszystkim współczesnym poetom tak zwanym awangardowym

 dedykuję ten wiersz