Tęsknota - 187

 Są tęsknoty duże

 Małe

 I całkiem maleńkie

 A wszystkie jednako błyszczą tajemniczym pięknem

 Że jest tam gdzieś w oddali

 Istota tak bliska

 Jak bicie ciągłe serca

 Co czasem uciska

 Pierś naszą niepokojem

 Czy może pragnieniem

 By widok był dla oczu spełnionym marzeniem

 Co spłynie kaskadami poprzez ciało nasze

 Spokojem bardziej rozkosznym

 Niż inne rozkosze

 Bo zaprawdę szczęśliwi co znają tęsknotę

 Odnajdując ją w życiu

 Ozdobioną złotem

 Co jako te brylanty na swej drodze życia

 Tylko osoba szczęśliwa

 Czasami spotyka

 Bo jeśli już tęsknoty w swym sercu nie mamy

 Tośmy są jako bankruci

 Co do cna przegrani

 Pustką duszy spokojni

 Ciałem bez boleści

 Wiodąc żywot szczęśliwy

 Co szczęścia nie mieści

 A tylko pozorację jakiegoś istnienia

 Całkowicie pustą

 Chociaż bez cierpienia

 Ci zaś

 Co tęsknoty tortury doznają

 Choć pozornie cierpiący

 Serca pełne mają

 I właśnie to przelewanie

 Się w sercu tęsknoty

 Wypełnia ich istnienie

 Pragnieniami mocy

 Co napędem życia jak i jego sensem

 Opromienia tęskniących

 Tak ogromnym szczęściem

 Że różnić nie próbują rozkosz czy cierpienie

 Szczęśliwi że doznają

 Tęskniących uniesień

 *